Podobno nie jest łatwo być trzecią siostrą, tą najmłodszą. Tak w każdym razie twierdzi autorka powieściowego sequelu popularnej
powieści o rodzinie Dashwood, w której śledziliśmy życie prowincjonalnego ziemiaństwa a także dzieje trudnych miłości starszych sióstr Elinor i Marianne . Najmłodsza,  Margaret rosła w przekonaniu, że jest mniej utalentowana, brzydsza, i na znacznie mniej zasługująca od życia niż jej wspaniałe starsze siostry. Gdy wyszły one szczęśliwie za mąż i w domu z matką została Margaret musiała podjąć wszelkie obowiązki domowe, rodzinne i towarzyskie, jakie poprzednio spełniały jej siostry. Niechętnie, chociaż wytrwale podporządkowała się nawet obowiązkom towarzyskim, które wiązały się z bliskimi i codziennymi kontaktami z rodziną dobroczyńcy jej rodziny: sir Johna Middletona.  Jej obowiązki względem tej rodziny polegały na upiększaniu własną osobą przyjęć oraz na zajmowaniu się dosyć niesfornymi dziećmi Middletonów. Margaret zdawała sobie sprawę, że szczęśliwe małżeństwa sióstr były wygraną na loterii, przy, jak uważała, jej miernej urodzie i mniej niż miernym posagu szanse na zamążpójście ma bardzo małe. Dziś nazwalibyśmy taką postawę jako pełną kompleksów, tym bardziej, że jej wyobrażenie o sobie było kompletnie nie odpowiadajace prawdzie.
Zycie w posiadłości Middletonów toczyło się od wizyty do wizyty, od przyjęcia do przyjęcia. Margaret czuła się tym zmęczona a tymczasem czekała ją nowa seria obiadów i popołudniowych wizyt jako, że teściowa sir Johna zaprosiła dwie swoje koleżanki szkolne, owdowiałą, samotną lady Clarę i uciekinierkę z objętej rewolucją Francji księżnę Isabel du Plessy. Lady Clara okazała się niezwykle sympatyczną osobą i szybko nasza bohaterka zyskała w niej wspaniałą przyjaciółkę. Gorzej zaprezentowała się druga koleżanka, która okazała się afektowana i zblazowana. Przywiózł ją syn, młody oficer angielski, który swoją swadą też nie zyskał sympatii Margaret.
Autorka powieści nie ogranicza się do przedstawienia drogi ślicznej dziewczyny do szczęśliwego małżeństwa, bo taki jest jak wiadomo sens romasu. Pokazuje też życie starszych sióstr, ich działalność, dziś powiedzielibyśmy, społeczną, ich przeżycia  zarówno te przyjemne jak i przykre. Siostry są stale ze sobą w kontakcie i gdy znudzona i zirytowana towarzystwem Middletonów Margaret chce oderwać się od tych obowiązków Marianne z radością zaprasza ją do siebie. Kiedy wraca do domu zostaje z kolei zaproszona przez lady Clarę do Brighton i tam po raz drugi spotyka młodego oficera, tym razem jednak jej wrażenie są o wiele bardziej mu przychylne. Ale los znowu rozdziela tę parę, a Margaret praktycznie zaręcza się z dalekim krewnym rodziny. Ale czy to małżeństwo dojdzie do skutku?